Als het om uiterlijk gaat zeggen mensen vaak dat dat een kwestie van smaak is en dat zij anderen daar niet op beoordelen omdat het “om de uitstraling gaat”. In de praktijk blijkt die uitstraling flink gecorreleerd te zijn met schoonheid, en is er binnen een cultuur grote consensus over wie mooi en lelijk is. Een mooie vrouw heeft grote ogen, hoge wenkbrauwen, een smalle neus, kin en wangen, geprononceerde jukbeenderen, een kleine afstand tussen neus en kin, en natuurlijk een ideale taille-heup-verhouding van 7:10. Een knappe man heeft meer typisch mannelijke kenmerken zoals dieper liggende ogen, een donkerder huid, inhammetjes in de haargrens en een rechthoekige kaaklijn.
Het nadeel voor onaantrekkelijke mensen op de banenmarkt is niet altijd pure discriminatie. Als je (al dan niet bewust) aanneemt dat cliënten liever van doen hebben met iemand die er goed uit ziet, is diegene ook meer waard. Ook zijn mooie mensen vaak wat vlotter in de omgang, mede doordat ze positiever bejegend worden. Maar met dit soort overwegingen kun je alweer moeilijker rationeel verklaren dat knappe verdachten in rechtszaken lagere straffen krijgen dan lelijke en dat dikke meisjes van hun eigen ouders minder zakgeld krijgen dan slanke.
Afgezien van enkele nadelen – mooie mensen worden gezien als ijdeler en arroganter, en mooie vrouwen eerder als drager van geslachtsziekten – lijkt aantrekkelijkheid alleen maar voordelen te hebben. Toch zijn die bevoorrechte mooie mensen helemaal niet gelukkiger. Verwende prinsjes en prinsesjes? Probleem is dat aantrekkelijke mensen nooit zeker weten of ze worden gewaardeerd vanwege hun uiterlijk of hun inhoudelijke kwaliteiten. Ik ben zelf weleens wat sip geweest toen een man zei dat hij meer op mijn karakter dan mijn uiterlijk viel, maar omgekeerd is natuurlijk ook niks. Mooie mensen zijn vaak niet blij met complimenten over hun werk, omdat ze niet weten of het stiekem om hun uiterlijk gaat.
Een ander nadeel is dat ze vaak tobben over het handhaven van hun schoonheid met het verstrijken van de jaren. Vooral voor vrouwen is dat een onmogelijke opgave. De meeste mooie vrouwen leren pas later in hun leven een pijnlijke les die lelijke meisjes allang kennen: dat je moet werken aan kwaliteiten waar je na je veertigste ook nog wat aan hebt. Misschien gaat iemand dan toch nog eens dat boek lézen.